कोरोना कहर–५

सोनाम सोल्टी-

मलाई आतङ्कको घेराभित्र हालेर
तिमी भनिरहेछौ,
आत्म समर्पण गर
आफ्नो स्वाभिमान त्यागेर
म निरीह छु भन,
त्यसपछि तिम्रो उपचार गरुला ।

ख्वामित !
तिम्रो दया मलाई चाहिएको होइन,
मेरो हक के हो ?
खोजेको मात्रै हु ।
हे परवरदिगार !
मैले भीष मागेको होइन
तिमीले नै लेखेको संविधानको व्याख्या चाहेको हो ।

मलाई माफ गर मेरो मालिक
मैले आफूलाई
यो समयमा कङगाल घोषणा गर्न सक्दिन ।

तिम्रो पो सत्ता छ, भत्ता आउँछ,
मैले के दिनु कोषमा ?
तिम्रो पो शासन छ, रासन जुटिहाल्छ
मैले कसरी लालाबाला पाल्नु ?
भुइमान्छे तिमी थियौ
शिखरमा पुग्यौ
भुइमान्छेको पिडा बिस्र्यौै ।

तर, याद गर
टुप्पोबाट लडेउ भने के कसो हुन्छ ?
हामी त जमिन मै छौ,
लढे पनि, झरे पनि हाम्रै जमिन त हो नि

माफ गर मेरो ख्वामित
म मेरै झुपडीमा मरुला
तर, तिम्रो सामुन्ने
आफूलाई कङ्गाल घोषणा गर्दिन ।
प्रकाशित मिति २०७७ कात्तिक ९